Peki sizin hayatınızda atletizm nerede duruyor?
Özcan Kutlu’nun hayatının önemli bir parçası, ailesinin değerli bireyi, aile büyüğü, dostu ve sevgilisiydi.
Onun gerçekliğinde hep atletizm oldu.
Bunu şu anda atletizmseverler, medya unutsa da spor tarihi, hafızası ve kitaplar, dergiler unutmuyor.
Atletizm öylesine efsane bir şey işte.
Şu an atletizm severlere gelince, her tipten akılsız, kötü, gülünç şeyden atletizm camiasının huyu gibi bahsedilmesinin modası geçsin istiyorlar.
Atletizmi sevdiğimizde mi unuttuk, hatırlamanın da çok kuvvetli bir sihri var. Özcan Kutlu hatırlama olayını çok önemli buldu. Atletizm hatırlanmaz olur mu?
Öfkenin, korkunun bile hammaddesi sevgi. Tüm atletizmle ilgili kötü şeyler ona göre atletizm sevgisinin hasta hali iyileşirse geçer.
Kızgınlıklar, kırgınlıklar sanat yoluyla giderilirken, kendi sınırlarını tanımak, var olduğunu gösterebilmek, özdenetim sağlayabilmek için atletizm önemli.
Ama günümüz spor anlayışında ölçü yok, ölçüsüzlük var, sevgi yok,sevgisizlik var. Hayatı yalnızca lüks tüketim ve eğlenceden ibaret sayan, son yıllarda uluslararası alanda tek bir başarısı olmayan profesyonel futbolcuların top koşturduğu ligde, bunlara milyon eurolar saçan, beceriksiz spor politikasından yoksun, kulüp yöneticilerinin hatalarını neden atletizm ve olimpik spor dalları ödesin ki?
Özcan Kutlu bu durumu her zamanki sakinliğiyle herhalde şöyle yorumlardı. Her şey sporseverlerin özüyle ilgili, çünkü her sporsever kendi bildiği yoldan şaşıyor.
Hepsi bu.
ARTUN TALAY