Ankaragücü, sahasında ligin en zayıf takımlarından Adanaspor ile golsüz berabere kaldı.
Adanaspor, Ankaragücü maçı öncesi oynadığı 7 maçın 6’sında gol yemiş bir takım.
Kiminden 6 yedi, kiminden 5, kiminden 4, kimilerinden de 2.
Ankaragücü dışında sadece Manisa FK maçını gol yemeden tamamladı.
Ancak o maçın istatistiklerine bakıyorsun, maç Manisa FK forvetleri ile Adanaspor kalecisi Jankat Yılmaz arasında geçmiş.
Jankat o maçta 7’si çok önemli, 10’un üzerinde kurtarış yapmış, 10 tam puanla maçın adamı seçilmiş.
Dünkü maçta ise Jankat’ın kurtarış sayısı sadece 3, Ertaç Özbir de 2 net gol pozisyonunu önledi.
Maçta top hep Ankaragücü’ndeydi ama gol pozisyonu adedi neredeyse başa baş.
İddia ediyorum, Yeni Malatyaspor’dan sonra ligin en kötü takımı Adanaspor.
Buna rağmen, Eryaman Stadı’na çıkıyor, ilk 15 dakika dışında yıldızlar (!) topluluğu Ankaragücü ile başa baş mücadele edebiliyor.
İlk 11’in nasıl oluşturulduğunu anlamakta zorlanıyorum.
Bir aydır sakat olan Riad Bajic, iki gün antrenmanla ilk 11’de, sapsağlam Renat Dadashov yedek.
Sağ kapalı 68. dakikada Dadashov tezahüratına başlıyor, Dadashov 69. dakikada oyuna alınıyor.
Alman disiplini dedikleri bu olsa gerek.
Rakip kapanacak çok belli, ayağı düzgün, duran top kullanacak, ortaları isabetli olabilecek tek oyuncun Riccardo Saponara son 15 dakikada oyuna giriyor.
Takımda sadece Osman Çelik ve Stelious Kitsiou her şeylerini vererek oynuyor, başta Tolga Ciğerci ve Efkan Bekiroğlu olmak üzere ruhlarını kaybetmiş oyuncular 90 dakika sahada.
İnanın Ankaragücü’nün averaj takımı Yeni Malatyaspor’u yenebileceğinden dahi kuşkuluyum.
Her zaman olduğu gibi dün de maça yaklaşık 1,5 saat öncesinden gittim.
Stat kapıları maçtan 2 saat önce açılmasına karşın, tribünler bomboştu.
Maçın başlamasına 15 dakika kalaya kadar da büyük çoğunluğu sağ ve sol kapalıda olmak üzere bin-bin 500 kadar taraftar vardı tribünlerde.
Sonradan gruplar girdi, bin 500’de onlar olsa 3 bin eder.
Maç, kadınlara, öğrencilere bedava…
Tribünde 3 bin taraftar.
Yazık ya bu kulübü 2 ayda ne hale getirdiler.
Maça gelmeyen taraftara da bir şey diyemiyorum.
Ben de aynı psikoloji içindeyim.
Meslek hayatımın en verimsiz günlerini yaşıyorum.
Ne köşe yazmak ne de haber yapmak geliyor içimden.
Bu yönetimden, bu takımdan hiçbir umudum yoktu.
Hoca için acaba yanılır mıyım diyordum.
Dünkü maç Kenan Koçak hoca ile de başarının çok zor olacağını gösterdi.
Ligin en kötü takımlarından biri ile oynuyorsun, maç sonu hocan kimin pozisyonu daha fazla onu tartışıyor.
Kendinden önceki hocayı suçluyor da neyle suçladığını kimse anlamadı.
Atletik performans testlerini yapmamakla mı suçlandı Cihat hoca yoksa testleri alıp götürmekle mi?
Sordum ama net bir cevap alamadım.
Emre Belözoğlu geçen sezon takımı düşürürken ağzında sakız olmuştu şu cümle:
“Bazı şeyler var, konuşamıyorum.”
Ben de “Konuşacaksan konuş yoksa sonsuza kadar sus” diye yazmış, bir basın toplantısında birbirimize girmiştik.
Emre Belözoğlu takımı düşürdü gitti, yerine Kenan Koçak geldi, daha ikinci haftasında başladı: “Söyleyemediğim durumlar var.”
Ankaragücü’ne başarı için cesur adamlar lazım.
Maalesef tarihin en kötü yönetimi iş başında.
Teknik direktörün kovulmaktan korkmadan yapılan hataları ortaya koyması gerekir ki bu kötü yönetim, sorunları çözüyor mu yoksa halı atına mı süpürüyor camia bilsin.
“10 günlük bebeğimi bırakıp geldim” demekle olmuyor.
Geldiğin takım Ankaragücü, zor kullanarak mı getirdiler seni?
Ankaragücü, senin ayarında yüz tane teknik direktör bulur da sen bir daha Ankaragücü ayarında takım çalıştırabilir misin bilemem.
Benim de herkes bildiği halde direkt yazmadığım durumlar var.
Ben yazayım, başlangıcı yapmış olayım, sen de cesaretini topla da söyleyemediğin durumlar ne öğrenelim.
Sayın Kenan Koçak, ben dahil birçok kişi bu takıma Tolga Ciğerci’nin baskısıyla teknik direktör olduğunuzu biliyor.
Rogon’a teslim olduğunuz, bu menajerlik şirketinin oyuncularını “kötü oynasalar bile” oyunda tuttuğunuz da düşünülüyor.
Rogon temsilcisi menajer Kadir Özdoğan’ın, Beştepe’de, deplasmanlarda, Eryaman’da krallar gibi ağırladığı da biliniyor.
Bir kulüp bir menajere, bir menajerlik şirketine teslim olursa o kulüpte başarı olmayacağı, aksine bu yolla birçok kulübün battığı, amatöre kadar gittiği de Türkiye’nin bir gerçeği.
Hadi hocam çıkın ya yalanlayın beni ya da kulüpte neler oluyor anlatın.
Ben artık maçtan maça görebildiğimiz başkan İsmail Mert Fırat’tan, “1. Lig’i çok iyi bilirim” deyip hiçbir şey bilmediği ortaya çıkan Feridun Geçgel’den, kulüpteki krizden dahi haberi olmayan Levent Onuk’tan ve diğer yöneticilerden umudu kestim.
Taraftarın tarihin en kötü yönetimini istifaya davet etmesini bile istemeyen bazı gruplardan da artık umudum kalmadı.
Acaba akil adamlar ortaya çıkar da elini taşın altına koyar mı diye bekledim, Abdullah Karaata dışında kimseden ses yok.
Cesur olun da bize siz umut verin bari Hocam.
Yönetime, özellikle de kayıp başkan İsmail Mert Fırat’a bir kez daha sesleniyorum.
İstifa, Ankaragücü’ne yapacağınız en büyük hizmettir.
METİNER ERDEM
