Portekiz’den tüm Ankaragüçlülere selamlar.
Kongredeki yönetim değişimiyle gelecek adına umutlanan kaptan Mahmut Tekdemir ve arkadaşları tam beklediğim gibi Kastamonu deplasmanında da Ankaragücü’ne yakışır futbol oynadılar.
Maçın henüz başında İsmail Çokçalış’ın adrese teslim ortasını rahat bir kafa vuruşuyla ağlara gönderen Mahmut Tekdemir, maç boyu devam eden üst kalite futbolunu golle de taçlandırmış oldu.
İlk yarı Ankaragücü’nün mutlak üstünlüğü ile geçti.
Kaptan Mahmut Tekdemir gibi sahanın yıldızlarından Osman Çelik’in olağanüstü güzellikteki asistini Enes Tepecik’in klasına yakışır şekilde tamamlaması maçı ilk yarıda bitirdi.
İkinci yarı Recep Karatepe hoca takımı topun arkasına çekti.
Biraz gereksiz hamle olarak değerlendiriyorum.
Anlaşılan Recep Hoca hala “elimdeki malzeme bu” düşüncesinden kurtulamamış.
Rakibin geçen hafta şampiyonluk adaylarından Elazığspor’u deplasmanda 1-0 mağlupken geriden gelip yenmiş olmasının da bu oyun anlayışında mutlaka etkisi olmuştur.
Bu yüzden anlayışla karşılıyorum.
Ancak bilinmesi gereken, Süper Lig’in Galatasaray’ı, Fenerbahçe’si neyse 2. Lig Beyaz Grubun Ankaragücü’sü de odur.
Zincirlerini kıran bu takım artık ligin çok üzerinde kapasiteye sahip.
Sezon başı Mustafa Kaplan bu takımdan şampiyonluk beklemeyin derken, ona hak veren nadir gazetecilerden biriydim.
Nasıl oldu da takım hakkındaki düşüncelerim 180 derece değişti onu da anlatayım.
Mustafa Kaplan bu takımın mimarı, hakkını kimse inkar edemez.
Ancak, onun 3 maçlık döneminde bu takımda Mervan Yiğit, Yusuf Emre Gültekin, Osman Çelik, Muhammed Hüseyin Sevgili, Diego Özçakmak ya yoktu ya da yeni yeni takıma entegre olmuşlardı.
Şu an takımın en iyilerinden olan kaleci Görkem Cihan da Fatih Demir de çok formsuzdu.
Aynı Miraç Şimşek’in sezona çok kötü başlaması gibi.
Muhammed Hüseyin Sevgili’nin çapraz bağ sakatlığından kurtulup takıma monte olmasıyla Mahmut Tekdemir, stoper bölgesinden orta sahaya gerçek mevkisine kaydırıldı.
Tüm bu gelişmeler ofansif anlamda takımın gücünü yüzde 100 artırdı.
Ama yine de asıl değişim Nuri Muhammet Yaman yönetiminin işbaşı yapmasıyla yaşandı.
Yoksa hoca değişikliği bile ilk haftalarda oyunda ve skorda hiç etkili olmamıştı.
Bu takımın sahasında Altınordu gibi ligin henüz hiç galibiyet alamayan bir takımına puan kaybetmesi, benim gözümde Elazığspor yenilgisinden dahi berbat bir sonuçtu.
Aynı tek galibiyeti Altınordu olan Karaman FK’ya puan kaybedilmesi gibi.
Kötü sonuçların nedeni, hoca ya da oyuncular değil, 2 ayda pili biten, maaşları ödeyemez hale gelen, takımı kalıcı yasak, puan silme cezaları ile karşı karşıya bırakan eski yönetimdi.
Takım oyuncu kalitesi olarak ligin çok üstündeydi ama yönetim maalesef el freniydi.
23 Ekim’de Ankaragücü el freninden kurtuldu, gerçek kimliğine kavuştu.
Geçen hafta eski başkan Gazi Ercüment Tekin aradı, epey konuştuk, karşılıklı helalleştik.
İlk eleştiri yazımı Temmuz ayında yazmıştım.
Kendisi de özeleştiride bulundu, “Temmuz, Ağustos’ta da bırakabilirdik ama Eylül’de ciddi para girişi olacağına dair güçlü emareler vardı, bekledik” dedi.
Benim Temmuz’da gördüğümü, maalesef onlar Ekim ayına kadar görememişti.
Karşılıklı kırgınlıklarımızı da ilettik konuşmamızda, “O eleştirilerimin dozunun ağırlığından, o eleştirilerin çoğunu hak etmediklerinden” yakındı.
Ben de göreve gelirken eleştirilere açık olduklarını söylemelerine karşın, ilk eleştiride cephe almalarından yakındım.
Yönetimdeki birçok kişi tesislere alınmamam konusunda ısrarcı olmuş, kabul etmemiş.
Vallahi beni (bugün ikisiyle de abi kardeş gibiyiz) Fatih Mert döneminde medya grubundan attılar, Tamer Açar tesislere giremeyeceğimi söyledi, girdim.
Faruk Koca’nın “başkanlığı” döneminde Metiner Erdem’den başka muhaliflik yapan bir tek gazeteci yoktu.
Taraftar grupları ile ilişkisi her zaman çok iyi olmuştur.
Bu yüzden sık sık bizzat kendi ağzından “Seni sokağa çıkamaz hale sokarım” tehdidine maruz kalmama rağmen susmayı reddettim.
İsmail Mert Fırat döneminde aleyhinde ismen bildiri yayınlanan tek gazeteci olarak Ankaragücü tarihine geçtim.
Keşke kabul etseydi de tesislere alınmasaydım, vız gelir tırıs giderdi.
Nuri Muhammet Yaman başkan ile hiçbir tanışıklığım yok.
İsmini hiç duymamıştım, kongre öncesi Bent Ahlat ile konuşmamızda aday olacağını öğrendiğimde, ilk tepkim “O da kim” oldu.
Bent Bey çok olumlu ifadeler kullanınca telefonunu rica ettim, ilk görüşmemiz gece 24.00’te falandı.
Mehmet Yiğiner ile birlikte yol yürüyeceklerini söyledi, çok iddialı açıklamalarda bulundu.
Ertesi günlerde VİRALSPOR’un canlı yayınında Ankaragücü camiası onu yakından tanıdı.
Bugüne kadar yaptığı açıklamalar ile camiayı toparladı.
Israrla transfer yasağının kalkacağını söylemesi futbolculardaki rehaveti sonlandırdı.
İlk maçtaki süper prim futbolcuları ekstra kamçıladı.
Yine de hatırlatayım yazının başlığı sadece bugüne ait.
Bugüne kadar kimseye kefil olmadım, Nuri Muhammet Yaman’a da kefil olamam.
Sözler yerine getirilmezse, geçmişte olduğu gibi hiç çekinmem karşı tarafa da geçerim.
Portekiz’deyim ama Ankara’dan haberler gelmeye devam ediyor.
Muhammet Başkan iddialı konuşuyor ama ilk 10 günlük icraat belirsizlikle dolu.
Henüz futbolcu maaşlarının ödenmeye başladığına dair bir bilgiye ulaşamadım.
Medyanın bile olduğu bir ortamda 100 bin TL prim vaat ediliyorsa, bu para ödenir.
Henüz teyidini yapamasam da 100 bin TL vaat edip 40 bin lira prim ödenmesi, doğruysa Muhammet Başkanın ilk eksisidir.
Kastamonu maçında da 30 bin TL prim vaat edilmiş.
Anlaşılan maç öncesi “bu takımın kaptanı benim” imajı yaratmak amacıyla takım otobüsünün direksiyonuna geçen Onursal Başkan Mehmet Yiğiner, çeyrek altın dağıtmaktan vazgeçmiş.
Henüz 10 günlük bir yönetim, bu kadar kısa sürede tüm sorunları çözmesi tabiki beklenemez.
Muhammet Başkana abi tavsiyesi, çok büyük bir yükün altına girdiğini artık kabullensin, vaatlerinde gerçekci olsun.
Transfer yasağını kaldırmak çok iddialı bir vaat.
Gerçekleşmesi çok zor.
Ben bu takıma çok güveniyorum.
Maaşlar ödenmeye başlanır, kalıcı yasak ve puan silme cezaları bertaraf edilirse, transfer yasağı kaldırılmadan da bu takım üst lige çıkar.
Yeterki oyuncuların gelecek kaygısı olmasın.
Eğer maaşlar ödenmezse,sözler tutulmazsa Allah muhafaza o kamyon yeniden yokuş aşağı gitmeye başlar, duvara toslar.
Benimkisi abi uyarısı sadece…
Her zamanki gibi son söz yine taraftara.
Portekiz’de onları izlerken gözlerim doldu, tüylerim diken diken oldu.
Şimdiden herkesle iddiaya hazırım, eğer yönetim Cumartesi günkü Muğlaspor maçını akşama aldırırsa Eryaman’da en az 10-15 bin kişi tribünde olur.
Sonraki haftalar full tribünlere şimdiden kendinizi hazırlayın.
METİNER ERDEM
