50 yıllık bir kulüp düşünün, tesisleşme ve altyapıya yaptığı yatırımlarla hep ismi anılmış, her zaman diğer kulüplere örnek olarak gösterilmiş.
Şimdi ise herkes Gaziantepspor’un içinde bulunduğu durumu ibretle ve hayretle izliyor.
Süper Lig’de 1989-1990 sezonundan itibaren 27 yıl aralıksız yer alan, 2000-2001’de şampiyonluk için yarışan ve Avrupa kupalarında 5 kez Türkiye’yi temsil eden Gaziantepspor, geçen sezon düştüğü TFF 1. Lig’de zor günler geçiriyor.
Tesisleşme ve denk bütçe konusunda bir dönem örnek gösterilen kulüplerden olan Gaziantepspor, 1990’lı yılların sonundan itibaren yüksek bonservis bedelleriyle sattığı futbolcularla dikkati çekmişti.
Kırmızı-siyahlılar, Elvir Bolic, Ayhan Akman, Yaw Preko, Samuel Johnson, İbrahim Üzülmez, Hakan Bayraktar, Joao Batista, Fatih Tekke, Kemal Aslan, İbrahim Toraman, İlhan Özbay, Gökhan Güleç, Antonio de Nigris, Ekrem Dağ, İsmail Köybaşı, Rodrigo Tabata, Wagner, Olcan Adın, Oğulcan Çağlayan, Serdar Kurtuluş, Ivelin Popov, Dany Nounkeu, Muhammet Demir ve Orkan Çınar’ın bonservislerinden 60 milyon avroyu aşkın parayı kasasına koydu.
Gaziantepspor, özellikle Beşiktaş’ın transfer ettiği futbolculardan önemli bir kazanç sağladı.
Ayhan Akman, İbrahim Üzülmez, İbrahim Toraman, Gökhan Güleç, Ekrem Dağ, İsmail Köybaşı, Tabata ve Serdar Kurtuluş’u bonservis bedeli karşılığında Beşiktaş’a gönderen kırmızı-siyahlılar, siyah-beyazlı kulüpten yaklaşık 30 milyon avro aldı.
Gaziantepspor’un çöküş dönemi; bu takıma gönül verenlerin iddiasına göre, İbrahim Kızıl ve kardeşleri Mehmet ve Mustafa’nın kulübün başına gelmesiyle başladı.
Yine iddialara göre, Gaziantepspor’da 11 yıldır başkanlık yapan ve şu an değişik iddialarla yargılanan İbrahim Kızıl ve kardeşlerinin, kulübü borç batağına sürüklemeleri bu çöküşte etkili oldu. Giderayak da gelir getirebilecek futbolcuları satarak kulübü yüz üstü bıraktılar.
Kırmızı siyahlı kulüp taraftarlarının hemen her ortamda dillendirdiği iddiaya göre; UEFA kriterlerine yıllardır uymadılar, futbolcuların ve teknik adamların alacaklarını ödemediler, maliye, sigorta, elektrik, su ve personel giderleri gibi ödemeleri yapmadılar. Sonuç itibarıyla Gaziantepspor’u çok yüklü borç batağı içinde bıraktılar, transfer yasağının gelmesine neden oldular ve bırakıp gittiler.
Bu gidişe kimse ses çıkarmadı, siz borçlandırdınız, nereye gidiyorsunuz diye kimse sormaya cesaret bile edemedi. Eller gider derdi bize kalır misali. Aynen de öyle oldu.
Kulübü borçlandır, hesap verme, sonra ben gidiyorum de…
Yıllardır söyledim, yazdım, konuştum.
Bana düşman oldular, tehdit ettiler.
Ama bugünleri görmüştüm…
Gaziantepspor’un çok kötü yönetildiğini, kulüp başkanı İbrahim Kızıl ve kardeşlerinin her geçen gün camiayı borç batağına sürüklediğini yazmama ve ikaz etmeme rağmen şehirde hiçbir yetkili bu haberlere itibar etmedi.
Gaziantepspor’un çöküşünü göz göre göre seyrettiler. Gelinen noktada ise tıpkı kötü günlerin geleceğine tepkisiz kaldıkları gibi kurtarma açısından da hiçbir şekilde duyarlılık gösterilmiyor.
Gaziantepspor’un akıbeti ise ülkede ki birçok kulübün çöküşü ile eş değer olarak gidiyor.
Gaziantepspor’un efsane başkanı Celal Doğan “Gaziantepspor yok oluyor” diyor…
Takımı bu hale getirenlere kulübün anahtarını kendisinin verdiğini unuturcasına!..
Kendisi unutmak isteyebilir ama toplum o kadar da balık hafızalı değil!..
Başkanlığı döneminde İbrahim Kızıl’ı yıllarca Yönetim Kurulu Üyesi yaptı, asbaşkan yaptırdı, çantasını taşıttı. Onun gibi kurt bir politikacı, pekala Kızıl’ın kulüp yönetme kapasitesi olup olmadığını bilirdi.
Sorarlar adama, “Eğer bu vasıflara sahip değilse neden verdin?” kulübün anahtarını diye!..
Şimdi çıkıp da “Başka talipli vardı da vermedim mi?” diyebilir.
Öyleyse, kendisi göreve hangi şartlarda geldiğini hatırlasın o halde… Ahmet Yılmaz başkanlığı bırakırken, kimler göreve talip iken, apar topar kongrelerin nasıl iptal edildiğini ve 1 haftada nasıl liste hazırlayıp başkan seçildiğini!..
Lamı cimi yok!..
Celal Doğan bal gibi de biliyordu, İbrahim Kızıl’ın başkanlığı yapabilecek vasıflara sahip olmadığını… O “nasıl olsa 3-5 ay sonra bırakır” hesabı yaptı ama bu hesap tutmadı. Kızıl’ın aklına giren bazı fırsatçılar, ona yeni bir olağanüstü kongre yaptırarak ömrünü uzattıkça uzattı!..
Kızıl sonra onlara da bir tekme attı ve bu işi kardeşleri ile birlikte götürebileceğini düşündü.
Bundan sonrası da tam bir facia işte, bildiğiniz gibi!..
Gaziantepspor sevdalılarının hemen her yerde dile getirdiği iddiaya göre; İbrahim Kızıl ve kardeşleri bu takımı mahvetti, kulübün köküne dinamit koydu.
Şimdi onlar “kulüp kapansın” istiyor. Kapansın ki “kimse bizden hesap soramasın, eski defterler açılmasın” istiyor.
Zaten açılırsa B planları da hazır. Var olduğunu iddia ettikleri 113 milyonluk borçları (!) kulüpten isteyecekler.
Eğer şu anda, şehrin yöneticileri kulübe yaklaşmaya temkinli davranıyorsa da tamamen bu borç yüzündendir.
Diyelim ki, şehrin önde gelen iş adamları kulübü devralmak istediğinde, birileri “alacaklarım var, isterim” demeye başlayacaktır.
Bundan adım gibi eminim…
Hani bugünlerde “kulübü kapatıyoruz” diyorlar ya!..
Hiçbiri samimi değil inanın. Samimi olsalar da kapatmaya güçleri yetmez ama herkes farklı bir hesap peşinde.
Benim ve benim gibi Gaziantepspor sevdalılarının üzüldüğü bir tek şey var, o da bu kulüp, yıllardır hak etmeyen kişiler tarafından yönetiliyor ve kulüp bunların elinde oyuncak oldu.
Şehrin Valisinden, belediye başkanlarından, siyasilerinden ricamız bu oyuna daha fazla izin vermesinler ve bu yiğit kulübü düştüğü yerden kaldırsınlar.
Bunu yaptıklarında inanın, yıllarca kahraman diye anılır ve bu şehrin spor tarihine geçerler. Aksi halde, “kulübün kapanmasına göz yuman, dönemin yöneticileri” diye hatırlanırlar.
Benden söylemesi…
