Bilim insanlarının hesabına göre bir insan ortalama seksen beş yıl yaşamaktadır.
Bunun otuz yılını çalışarak geçirir. Geriye çalışmadığı 50 yıl kalır.
Bir emekli, bir ayakkabıyı yıllarca giyer. Yıllarca aynı paltoyu kullanır. Yani pek harcama yapmaz. Tersine tüketim toplumları harcayanları sever. Uzmanlara göre bu yüzden emeklilere daha az maaş verilir.
Atletizm de spor alanında emekliler gibi görülmektedir.
Ekonomiye katkısı azdır. Atletizm sahaları yıllarca kullanılır. Antrenman malzemeleri eskise bile pahalı diye yenilenmezler. Yeni malzemeler ise büyük bir yarış varsa alınır.
Spor alanında ellili yaşlarda çok sayıda kişi isten çıkarılmaktadır. Otuzlu yaşlardaki sporcular bile hurda olarak görülmektedir. Kırklı yaşlarda ise insanlara külüstür gözü ile bakılmaktadırlar. Onların deneyim ve birikimlerine hiç önem verilmemektedir. Kırklı ve ellili yaşlar için imaj sektörünün dalgalı denizlerinde demir atacak hiç bir yer yoktur.
Eski pagan rahipleri savaş öncesi kurban edilen hayvanların iç organlarına bakarak kehanette bulunurlardı. Atletizm ve diğer olimpik spor dallarında kehanete gerek yok. Yeni bir şey giymediği için eskimiş, lime lime olmuş bir elbise görünümünde.
Öyle ki; kim atletizmden ve olimpik spor kültüründen şunu öğrendim diye söze başlasa, ona öfke dolu gözlerle bakılması, bu dalların aynen emeklilik gibi bir yük olarak görüldüğünü göstermektedir.
ARTUN TALAY
